Het boek 

Het boek beschrijft een watersnoodramp in januari 2028, die het gevolg is van een uitbarsting van de vulkaan de Katla op IJsland, die leidt tot een tsunami in West Europa, waardoor ook de laaggelegen delen van Nederland onder water komen te staan.

In deze roman worden de lotgevallen beschreven van 2 bevriende gezinnen, die samen met een boot wegvluchten uit het onder water staande westen van ons land naar hoger gelegen gebieden.

De situatie in het overstroomde Nederland wordt beschreven en geleidelijk wordt de omvang van de watersnoodramp voor iedereen duidelijk. Ook ontstaat bij de hoofdpersonen het besef dat deze overstroming een soort waarschuwing is voor de eind deze eeuw te verwachten zeespiegelstijging.

Eén van de hoofdpersonen krijgt het idee om een petitie op te zetten voor een waterkering, die West Europa kan beschermen tegen het hoge water. Ze kiezen voor het plan van De Haakse Zeedijk, een zanddijk die 25 km uit de kust opgespoten wordt, 3,5 km breed en 20 meter boven de huidige zeespiegel. Het is een plan van ingenieurs Rob van den Haak en Dick Butijn. De petitie met 400.000 handtekeningen wordt aangeboden aan de Tweede Kamer, maar uiteindelijk wordt besloten om de beslissing over een waterkering nog minstens tot 2032 uit te stellen tot grote teleurstelling van de indieners van de petitie.

De dochter van één van de hoofdpersonen organiseert samen met een aantal jongerenorganisaties onder de hashtag # Keer de zee een grote demonstratie op het Malieveld in Den Haag om de politici ervan te overtuigen dat er echte keuzes gemaakt moeten worden, zodat ook zij de volgende eeuw nog veilig in Nederland kunnen wonen.

.